Jamie's American Roadtrip

OOOKAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAYYYY!!!!!

Dat is hoe de professor van het theatervak onze aandacht trekt als de les gaat beginnen. Ik schrik me telkens te pletter. Hopelijk hielp het om jouw aandacht erbij te houden voor de rest van dit stukje :-)

Een paar observaties over Amerika en haar inwoners:
-Als je niest in de bus of collegezaal zeggen wildvreemden ‘Bless you’
-Zelfs Amish gaan naar de Wallmart
-Speaking of: Wallmart Greeter moet wel het sneuste baantje zijn wat er bestaat
-Ze hebben in het openbaar (zoals in de bus) natuurlijk regels, maar benadrukken wel graag welke wet je overtreedt of welke straf erop staat als je ze niet naleeft
- Een groot deel van de mensen is inderdaad te zwaar, maar kom op zeg. Met zo’n saai t-shirt dat 6 maten te groot is doe je niet eens moeite om er leuk bij te lopen
- Op de campus is de diversiteit enorm. De overvloed aan internationale studenten uit Azie en India is nu opgegaan in de massa van terugkerende studenten. Niet vaak kom je zo veel jongens met keppeltjes tegen als hier. Misschien in Israel dan.
-Mensen hier zijn zo vriendelijk dat je snel aan de praat raakt met mensen in de lift of naast je in de klas. Zelfs een meisje waar ik naast stond te schuilen voor de regen zei bijna uit het niets haar naam tegen me.

Mijn eerste Theaterklas was, door de extravagante leraar, een buitenaardse ervaring. First of all, hij heeft geen moment voor de klas gestaan. Hij begon de les door op een tafel te springen en de komende anderhalf uur liep hij van tafel naar tafel alsof hij aan het traplopen was, ondertussen handenschuddend en namen lerend van studenten. Hij zei dat hij de klas ‘PG rated’ wilde houden, dus geschikt voor de jongere luisteraars, maar dat ging snel verloren door zijn gebruik van het ‘f’ woord. Hij stelde hardop de vraag of hij gay of straight was. We moesten volgens hem maar een stemming houden over deze kwestie, en rond thanksgiving break zou hij de uitkomst bekend maken. Hij wilde wel benadrukken dat als we hem in vrouwenkleren aantroffen in Merlin’s (de lokale gaybar wist mijn buurvrouw me te vertellen) dat dat natuurlijk niets zei.
Vervolgens ging hij de klas rond om iedereen zijn favoriete musicals te laten zeggen. Iemand zei dat haar favoriete musical Avenue Q was, waarop hij een anekdote vertelde van iemand die het met zijn ouders was gaan zien, en wat vanwege de inhoud van de musical een uiterst gênante ervaring was geworden. Mam en pap, we zijn gewaarschuwd. De eerste helft van de les zat ik zowat aan de grond genageld op mijn stoel. Het was eerder alsof ik naar een oneman comedyshow zat te kijken dan naar een professor, zoiets had ik nog niet gezien in Nederland. Hij leidde zichzelf constant af met anekdotes en maakte grappen tussendoor. Dat hij zelf acteur was geweest was duidelijk te merken. Dat hij zelf toneelstukken en musicals schreef bleek uit zijn uitgebreide beschrijvingen en wilde fantasie, en volgens hem moesten we alles wat hij zei maar met een korreltje zout nemen. Tenzij het over musicals ging, natuurlijk.
De andere klassen die ik heb zijn wat meer doorsnee. Ik heb het vak Foundations of America, dat gaat over de geschiedenis van Amerika tot aan de burgeroorlog. Ik mis bepaalde voorkennis, maar ik denk dat het alsnog dat ik het vak met plezier ga volgen! Verder koos ik het vak Psychotherapy, omdat ik vind dat de Universiteit Utrecht weinig in de praktijk doet met mijn toekomstige vakgebied. Ik hoopte dat we bij dit vak zouden oefenen met psychotherapie, maar het ziet ernaar uit dat dit ook vooral lectures zijn. Toch lijkt het me een leuk vak. Tot slot volg ik Intro to Social Anthropology en ik denk dat ik het ook leuk ga vinden. De professor heeft een leuke spreekstijl en het gaat over verschillende culturen, wat ik altijd erg interessant vind.

Ken je het programma ‘Jamie’s American Roadtrip’? (Het bestaat, look it up. Gaat over Jamie Oliver natuurlijk). Dit weekend had ik mijn eigen American Roadtrip. Samen met de 3 andere Nederlandse meiden en een Duits meisje hadden we een auto gehuurd om wat van de Fingerlakes te zien met als eindbestemming: Niagara Falls, Canada. Helaas kon ik zelf niet rijden zonder extra geld voor de verzekering te betalen omdat ik nog geen 25 ben, maar het Duitse meisje Sara die 27 is was bereid het hele stuk te rijden. We reden eerst naar Ithaca, een voor wat ik ervan heb gezien leuk stadje. Het had een andere uitstraling dan Binghamton, iets gezelliger. Daar ondernamen we een hike langs de rivier, een stuk omhoog, tot we uitkwamen bij de hangplek van de lokale studentenpopulatie, sommigen ongetwijfeld afkomstig van de prestigieuze Cornell universiteit. Blijkbaar vindt de genoemde studentenpopulatie het leuk om in hun vrije tijd hun dood tegemoet te springen van een klif. Dat laatste heb ik er zelf van gemaakt, maar het was hoog zat dus mij in ieder geval niet gezien!

Toen we doorreden naar het hotel in Rochester zagen we langs de kant iemand lopen. Toen we dichterbij waren gekomen zagen we tot onze hilariteit dat het een vrouw van de Amish gemeenschap was, die natuurlijk geen auto gebruikte. Toen we even later aan de andere kant van de weg een paard en wagen zagen rijden zaten we al helemaal te stuiteren op onze stoel. We stopten nog bij een van de fingerlakes, en daarna door naar het hotel. Bij de Canadese grens werden we uitgebreid ondervraagd. Waar kwamen we vandaan? Wat gingen we doen en hoe lang? Paspoorten laten zien, stempel erin (yay!) en zo ben je in Canada. Als iemand me zou vragen of ik de Niagara watervallen aan zou raden zou ik werkelijk niet weten wat ik moest zeggen. De watervallen zelf waren heel indrukwekkend, zo’n natuurverschijnsel had ik niet eerder van dichtbij gezien. Helaas is er in de loop der jaren klein Las Vegas pal naast gebouwd met gokhallen, een reuzenrad, spookhuizen, noem maar op. Het contrast kon niet groter zijn nadat we de watervallen per boot hadden bezocht. Dat was jammer, en ook dat we nog voor we op de boot gingen voor een groen scherm moesten poseren zodat ze er een tacky plaatje van konden maken met de watervallen achter ons geplakt. Met vuurwerk nog wel. In the end vond ik het zeker waard. Omdat we snel genoeg hadden van de hele kermis pakten we de auto en stopten we bij Lake Ontario, dat zo immens groot is dat je de overkant niet kan zien, behalve de skyline van Toronto in de verte, als een soort fata morgana of een enorm verstedelijkt eiland in zee. Ook is Niagara-on-the-lake een van de schattigste dorpjes die ik ooit heb gezien. Amerika is natuurlijk hét land om te roadtrippen en ik ben al aan het nadenken over volgende reisjes!

Mijn tweede week met lessen verliep bijna net zo als de eerste, ik begin gewend te raken aan mijn Theaterleraar en het volgen van de klassen. Ik kreeg de vraag hoe ik precies woon: Ik deel een kamer met een meisje uit Long Island. Naast ons liggen twee slaapkamers waar in totaal vier andere meiden slapen. Onze slaapkamerdeuren liggen aan de gemeenschappelijke ruimte met twee banken en een tafeltje en de twee badkamers. We delen met zijn zessen een ‘voordeur’ die aan de gang ligt.
Verder werden er veel GIM’S (general interest meetings, Amerikanen houden van afkortingen) van clubs gehouden. Ik ben naar een hoop bijeenkomsten geweest, waar even kort verteld wordt wat het precies inhoudt, en hopelijk kan ik me dit semester als ik tijd heb bezig gaan houden met:
-Activiteiten van de Outdoors Club
-American Football tegen de gebouwen in mijn community
-Een abonnement op de sportschool en alle groepslessen die je kan volgen
-Basketball
-Een acapella koor of de Glee club
-De BU Zoo (de sportteams extra hard aanmoedigen tijdens wedstrijden)
-Helpen bij de musicalproductie van de theaterclub
-schrijven voor het tijdschrift over eten, Spoon University

Ik wilde me verkiesbaar stellen voor Hall Government, maar ik was bang dat ik daar niet genoeg tijd voor zou hebben!

Ik heb een longboard gekocht om me lekker sneller over de campus te kunnen verplaatsen, en ik heb er de grootste lol mee. Je komt sneller bij je klassen zonder te hoeven snelwandelen als een idioot en het levert vaak aanspraak op. Mensen vinden het interessant en ik hou ervan om gesprekjes aan te knopen!
Tot slot was het eergisteren 9/11, en rond de klokkentoren werden meer dan 2000 vlaggetjes geplant ter nagedachtenis. Erg indrukwekkend!

Ik heb mijn eerste kaartje gekregen van het thuisfront, erg leuk ^_^
Bedankt voor het lezen en you know the drill, laat een reactie achter!
(Over drills gesproken, mijn roommate vertelde dat in het weekend dat ik wegwas er een firedrill was geweest. Om 2.30 ’s nachts. What. The. Bleep. Ze draven wel erg door met brandveiligheid hier :-)