Bearcat 'till I die... (pt. 2)
Blijf op de hoogte en volg Jamie
15 Januari 2015 | Verenigde Staten, Ithaca
Voor de Joodse gemeenschap in Binghamton, oftewel 98% van de populatie (just kidding. Maar het zijn er wel veel!) was het tijd voor een ander feest: Hannukah, of ‘Joods kerstfeest’. Het duurt acht dagen, waarbij op elke dag een kaars op de Menora wordt aangestoken. Na het Sinterklaasdobbelen vond Mia het leuk om mij wat van haar cultuur te laten zien, ook al is ze niet gelovig. Natuurlijk zou er totále paniek uitbreken als we op onze kamer een kaarsje zouden aansteken (want: FIRE REGULATIONS!!!) maar in elk gebouw op de campus waar mensen wonen is een ruimte gereserveerd voor religieuze doeleinden, waar wel vuur mag worden aangestoken. In Mohawk was dat de tv-ruimte, dus daar gingen we heen met Matt, Josien, en een meisje van een van de Joodse verenigingen op de campus. We staken de eerste kaars op de Menora aan en probeerden het gebed erbij op te zeggen in het Hebreeuws (Mia was er een beetje goed in, Matt nog wel het beste, en Josien en ik prutsten maar wat aan. Mia had haar sweet revenge op mij genomen omdat ik haar in het Nederlands had laten zingen. Nu kon zij lachen!) Een dreidel is een tol die je spint en afhankelijk van op welke kan hij landt, moet je een munt in de pot leggen, krijg je niks, krijg je de helft of krijg je alles in de pot. We speelden het met chocolademunten. We aten latkes (een soort van gefrituurde aardappelkroketjes) want het is traditie om gefrituurde dingen te eten omdat met Hannukah het wonder van de olielamp wordt gevierd die niet een, maar acht dagen bleef branden. Ineens kwam de rabbi voorbij met zijn gitaar en Dunkin’ Donuts (want: gefrituurd). Hij zong een paar liedjes en was net zo snel weer weg als hij was gekomen. Ik won niet zo veel met het dreidel spel maar het was leuk om te spelen.
Het afgelopen semester zat ik dus bij de Glee club en hadden we liedjes ingestudeerd en hard aan de choreografie gewerkt. Het weekend voor de examens was het tijd voor de uitvoering. Ik
mocht het spits van de show afbijten met een solo in Proud Mary. Dat ging goed, en de rest van de liedjes ook. Bijna aan het einde van de show werden twee vertrekkende leden toegesproken. Dat dat ging gebeuren wist ik, wat ik niet wist is dat ik ook naar voren werd gehaald en dat de voorzitter van de club wat aardige woorden over mij ging zeggen. Ik kreeg een grote poster waarop iedereen iets liefs had geschreven, een grote verrassing! Dat maakt het alleen nog maar meer jammer dat ik maar een semester bij deze leuke club heb gezeten. Ik was van tevoren niet zo zeker van alle danspasjes maar alles ging goed. Josien en Marliene, twee van de andere Nederlandse meiden, waren gekomen en Sara, Matt en Mia ook. Goede supportgroep dus!
Snel daarna kwamen mijn laatste examens en was het tijd om alles voor de laatste keer te zien. Mia en Basak vertrokken vrijdagochtend al, terwijl ik nog een paar dagen zou blijven. Ik had mijn laatste toets, ging nog een keer naar de sportschool, ruimde wat op, leverde mijn boeken in in mijn sportkleren en at na een snelle douche in de enige dining hall die nog open was, C4, die van de Dickinson en Newing communities. Het was een mooi full circle moment realiseerde ik me: de dag dat ik mijn boeken ging huren had ik ook sportkleren aan, en de eerste dining hall waar ik at met mijn kersverse huisgenootjes die ik net had ontmoet was C4. En toen was het wachten op Rosa, die me kwam bezoeken en die ik Binghamton zou laten zien voor we naar New York gingen.
Toen ze er was liet ik haar de campus zien (voor mij een mooie gelegenheid om overall nog een keertje langs te lopen als afscheid) en gingen we naar de Walmart, een typische Amerikaanse winkel natuurlijk. De dag erna gingen we downtown Binghamton doorkruisen, waar je werkelijk heel snel mee klaar bent. We zagen nog een ijshockeywedstrijd van de Binghamton Senators. Ze zijn niet heel goed en ze verloren dus, maar we werden wel getrakteerd op een paar mooie knokpartijen! Wat een heerlijke sport is ijshockey toch. Nog voor de laatste keer naar Oakdale Mall, en toen hadden we alles wel gezien wat Binghamton te bieden heeft. De twee dagen erna hadden we een auto gehuurd, wat ik heel leuk vond want een auto is juist datgene wat ik zo miste de afgelopen maanden. Aangezien ik geen fiets had was ik afhankelijk van de bus, en dat is ook niet altijd even handig. Ik vond het erg leuk om mezelf een keer de campus op te rijden en gewoon te kunnen stoppen waar we wilden. We reden naar Ithaca om de watervallen daar te zien en de campus van de prestigieuze Cornell universiteit. Ithaca het stadje was leuk om even doorheen te lopen, maar er was niet megaveel te doen.
De dag erna gingen we wandelen in Pennsylvania. Terug in Binghamton ging ik voor de laatste keer naar de geweldige bios met de ligstoelen, bij de film Annie (leuke film, aanrader!). Aangezien we nog eventjes de auto hadden haalden we nog wat eten bij de Walmart (de eerste keer dat ik niet hoefde te rennen naar de bus, met alle plastic tasjes in mijn handen en een 8-pack ice tea flesjes, terwijl ik bezweet en hijgend aankom. Want op de een of andere manier leek me dat altijd te gebeuren als ik naar de Walmart ging). Aangezien ik absoluut niet tegen het weggooien van goede spullen kan, maakte ik ook nog van de auto gebruik om naar de Salvation Army (Leger des Heils) te rijden om spullen in te leveren, zoals dekens en kleren van Josien die ze niet meer mee kon nemen. Daarna was het tijd om de auto weg te brengen, in te pakken en de was voor de laatste keer te doen.
’s Ochtends kwam de arme RA langs die in Binghamton moest blijven om bereikbaar te zijn voor studenten. Hij was zo aardig om om 7 uur uit zijn bed te komen om me uit te checken, mijn kamer te controleren op schade en mijn sleutel in te leveren. Toen waren Rosa en ik klaar om naar New York te reizen! En zo komt er een eind aan mijn tijd in Binghamton. Ik heb de meest fantastische tijd gehad hier en ik vind het jammer dat het zo snel voorbij is. Daarom sluit ik af met een liedje dat we zongen tijdens voetbal- en basketbalwedstrijden met de BU Zoo: ‘Bearcat ‘till I die, Bearcat ‘till I die… I know I am I’m sure I am a Bearcat ‘till I die!’
-
15 Januari 2015 - 07:38
Tineke:
Lieve Jamie,
Wat heb ik genoten van al je verhalen en wat is de tijd snel gegaan! Maandag kom je al weer thuis. Nog heel veel plezier de laatste dagen.
Liefs,
Tineke -
15 Januari 2015 - 09:23
Michael:
Hey James,
Nog even trekken door de natuur en op de skilatten de piste af. Daarna zien we je maandag a.s.. Wat een mooi avontuur heb je beleefd en je hebt er werkelijk alles uitgehaald! Goede reis en vlucht en fijn om je maandag te zien!
Je Amerikaanse vrienden moeten de oversteek ook maar eens maken over de oceaan, ze zijn hier altijd welkom!
Liefs,
Michael -
15 Januari 2015 - 20:24
Petra:
Ha lieve Jamie,
dit zal niet je laatste verslag zijn denk ik, gezien al de dingen die je nu in je tijd na Binghamton nog doet. Leuk verhaal dat je die die Amerikanen Sinterklaasliedjes liet zingen. We gaan al je verhalen live horen maandag. Enjoy je laatste week!
liefs,
Petra
-
16 Januari 2015 - 13:20
Colinde, Roger, Maureen En Kaitlin:
Lieve Jamie,
zonet de verslagen soort van allemaal gelezen...... Op de een of andere manier hebben we een ander soort contact onderhouden dan via je leuke reisversagen. Maar wat zijn ze leuk om te lezen!!! En dat je nu zo dol bent op cheesecake is helemaal leuk, dan nemen we je een keer mee naar Josephine's in Arnhem. Waarschijnlijk niet zo als in Amerika maar toch ook erg lekkere cheesecake gewoon in Arhem... Haha! Meid wat heb je veel beleefd, zo veel ervaringen opgedaan daar heb je de rest van je leven iets aan. Hopelijk zien we je op Kaitlin's verjaardag de 25e aanstaande. Kaitlin zegt; "veel plezier nog verder tot je thuis bent!" Maureen is op dit moment op school maar ze zou je vast hetzelfde gewenst hebben. Veel liefs en een goede terugreis aanstaande maandag? Liefs Colin en co......... Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley