I ♥ NY

Nadat ik Binghamton gedag had gezegd reisde ik dus met Rosa naar New York. Toen we aankwamen regende het en moesten we al onze spullen in regen naar ons hostel in Brooklyn sjouwen. Niet het beste recept voor een goed humeur, maar toen we er eenmaal waren was het leed snel weer vergeten. Het hostel zag er oké uit: wij sliepen in een kamer met drie stapelbedden naast een soort centrale ruimte met twee banken. Om maar meteen iets van New York te zien gingen we naar de kerstmarkt op Union Square. Het was 24 december, kerstavond dus. Rosa en ik besloten uit eten te gaan met Sara en Josien, die allebei ook in New York waren. Alleen… op kerstavond waren bijna alle restaurants dicht, daar hadden we geen rekening mee gehouden. Zo zaten we dus op deze feestdag in de McDonalds (waardoor mijn prestatie werd onderbroken dat ik nog nooit in Amerika naar de Mac was geweest). Een beetje een trieste aandoening op deze feestdag. De laatste jaren ging ik op kerstavond naar de kerk, maar ik ging er niet van uit dat me dat dit jaar ook zou lukken tot het plan ontstond om een dienst in de Grace Church bij te wonen. Dat vond ik wel leuk, want ik wilde uit interesse wel een Amerikaanse kerkdienst bijwonen omdat het zo’n Christelijk land is. Het mooiste moment uit de dienst vond ik toen de lichten werden gedimd en iedereen zijn kaarsje aanstak dat we hadden gekregen bij binnenkomst en iedereen zachtjes Stille Nacht zong (in het Engels natuurlijk).

Op eerste kerstdag gingen we naar een plek waar ik nog niet de gelegenheid voor had gehad om te bezoeken: het strand bij Coney Island. Het was lekker warm weer, maar wel winter natuurlijk en alle achtbanen en attracties waren gesloten. Er stond een stevige wind dus we zijn goed uitgewaaid. Macy’s was helaas gesloten, maar een typische kerstactiviteit in New York is windowshoppen, en Macy’s had prachtige taferelen in de etalage gemaakt. We gingen naar Times Square, we zagen de bekende kerstboom bij het Rockefeller Center en we gingen uit eten in Little Italy. Ook gingen we nog even langs bij de Christmas In NY winkel, deze keer eindelijk op kerst! De dag erna ging Sara terug naar Binghamton, dus Josien en ik hebben haar weggebracht naar het Port Authority busstation, precies zoals mijn gezin bij mij had gedaan. Daarna pakten we de gratis Staten Island Ferry naar, je raadt het al, Staten Island en weer terug naar Manhatten. ’S Avonds vond ik het leuk om weer een musical te zien, aangezien ik nog een lijstje had om af te werken! Ik ging naar Pippin, omdat ik die show graag wilde zien en omdat die zou stoppen na oud en nieuw. Ook al was het een musical, het was opgezet als een circus met spannende stunts. Ik heb genoten! Na de show ging ik wachten bij de Stagedoor waar de acteurs naar buiten komen om handtekeningen uit te delen. Aan de overkant van de straat kwamen de acteurs naar buiten die in een toneelstuk daar spelen, dus toen zag ik Rupert Grint van Harry Potter (die speelt daar in mee) en acteur Matthew Broderick!

Dag daarna (zaterdag) liepen Rosa en ik over de Brooklyn Bridge (dat wordt nooit saai), zagen we Wall st en wilden we Ellis Island en het vrijdheidsbeeld bezoeken. Aangezien de wachttijd twee uur was kochten we een kaartje voor een paar dagen later, en liepen in plaats daarvan we een wandeling in Greenwich village, wat echt een hele, hele leuke wijk is! We vonden een winkeltje met Zweeds snoep waarvan Rosa natuurlijk perfect kon uitleggen wat het was omdat zij in Zweden heeft gewoond. We liepen door naar het Meatpacking district en een stukje van de High Line. Kersttijd is niet de beste tijd om in New York te zijn: dat was gigantisch druk dus we hielden het snel voor gezien. Na het eten wilden we naar het Guggenheim museum. We kwamen laat aan en we hadden maar half uur. Ik wilde erheen vanwege het bijzondere design van het gebouw: het loopt in een spiraal naar boven. Moderne kunst is verder niet voor mij weggelegd: blijkbaar telt een grijs vierkant als ‘kunst’, net als een fikkie stoken en de brandplekken tentoonstellen. Een half uur was dus gelukkig wel genoeg. In de kerstsok die ik had opgehangen in het hostel zat ineens een bus Pringles. Bestaat de kerstman dan toch?! Nope, toch niet, het was Josien die het er in had gedaan. Toch wel een leuke traditie dat overal waar ik een sok ophang, dat hij wordt gevuld. Dat houden we erin.

De 28e liepen Rosa en ik ons te vergapen aan de etalages op 5th ave, en gingen we langs in de speelgoedwinkel FAO Schwartz. Ik had de vorige keer bij lange na niet genoeg tijd in het Natural History museum, dus daar gingen we erna heen (niet verrassend: ik had weer niet genoeg tijd. Hoewel het Rosa op de een of andere manier was gelukt om het hele museum in twee uurtjes te zien).
Schaatsen in Central Park stond hoog op mijn to-do lijst, maar het was altijd megadruk en heel duur. In het noorden van het park, vlakbij Harlem, lag echter een kleinere schaatsbaan die weliswaar iets minder sfeervol was, maar ook minder druk (geen wachttijden!) en stukken goedkoper. Aangezien ik heel erg van schaatsen hou had ik de tijd van mijn leven op het ijs :D. Volgende in het rijtje museums dat ik wilde zien was het Metropolitan Museum of Art, oftewel het MET. Daarna hadden Rosa en ik met Mia en haar zus Jackie afgesproken bij Junior’s vlakbij Times Square om te eten en daarna naar de bekende Radio City Music Hall te gaan voor de Radio City Christmas Spectacular, oftewel een hoop kerstsfeer verpakt in een show van 90 minuten. Het intro was in 3D, daarvoor hadden we brillen gekregen. De sterren van de show zijn de Rockettes, een dansgroep die vooral hun benen gesynchroniseerd omhoog kunnen gooien. Goed voor een hoop kerstsfeer!

De 30e deden we Chinatown aan en haastten Rosa en ik ons naar SoHo, waar we snel lunchten met Matt, die ook in New York was. Toen ik naar de WC ging bleek die volledig te bestaan uit een doorkijkspiegel, wat op zijn zachts gezegd zorgt voor een oncomfortabel wc-bezoek. Daarna haastte ik me naar Times Square naar het Majestic Theatre waar Mia op me wachtte: ze had standing room tickets voor de musical the Phantom of the Opera, een musical die we allebei erg leuk vinden en waarvan ik de soundtrack op cd heb thuis. Mia wilde hem al een tijd lang zien, en dan heb je aan mij de juiste persoon! Standing room tickets houden in dat je staat tijdens de voorstelling. Klinkt niet aantrekkelijk en ik was van tevoren bang dat het erg onplezierig zou worden, maar we hadden een hekje om op te leunen en tijdens de voorstelling had ik niet eens meer door dat ik stond. Voor die prijs kun je ook niet klagen. Het viel me alleszins mee! Daarna hadden we zin om nog een musical te zien, maar de laatste musical op mijn lijstje was uitverkocht. Toen deden we maar mee voor de loterij van Matilda waarbij je als het ware het recht wint om de laatste tickets voor weinig geld te kopen, voor de voorstelling later in de dag. We wonnen niks maar het was grappig om te zien hoe zo’n loterij eraan toe gaat. Daarna nam ik op Times Square afscheid van Mia, waarna ze in de massa verdween en ik alleen was. Ik had de keuze om terug te gaan naar het hostel, of naar een diner te gaan die nog op mijn lijstje stond. Zo kwam ik dus terecht bij Ellen’s Stardust diner. De bediening bestaat uit getalenteerde jongeren met allen maar één droom: om op Broadway te staan. Zo kan het zijn dat de jongen die je zonet nog je drankje heeft gebracht ineens een microfoon pakt en in een liedje uitbarst. Het is net Glee.

Voor 31 december hadden Rosa en ik dus tickets voor Liberty Island en Ellis Island, waar miljoenen immigranten Amerika binnen zijn gekomen. Daarna gingen we naar het Tenement Museum, wat draait om de levens van immigrantenfamilies die zich vaak daar vestigden. Zo hadden we in een dag de hele immigrantenervaring, van arriveren tot een plekje in de maatschappij veroveren. Heel indrukwekkend, ik kon me zo voorstellen hoe moeilijk dat moet zijn geweest! Die avond was het natuurlijk oud en nieuw, en het was lange tijd mijn droom om dat te vieren op Times square, waar jaarlijks meer dan een miljoen mensen zich op dat kleine plein probeert te proppen. Turns out, je moet er zeker twaalf uur van tevoren al zijn, zo niet langer. Dus toen wij om zeven uur ’s avonds aan kwamen kakken kwamen we met geen mogelijkheid langs de barricades. Terug naar het hostel. Voor het eerst sinds ik me kan herinneren dat ik geen vuurwerk heb gezien met oud en nieuw!

Op nieuwjaarsdag ging ik de wijk Williamsburg verkennen, via de Williamsburg bridge terug naar Manhatten, de wijk Lower east side rondom het Tenement museum verkennen, en met Rosa terug naar Ellen’s Stardust diner waar ze net bezig waren met een liedje van de Phantom of the Opera toen we binnenkwamen. Jersey Boys kwam langs, een liedje van de musical Once waar ik was heengeweest, mar het hoogtepunt was wel toen een serveerster Let it Go zong waarbij de rest van het personeel witte rietjes en servetjes naar haar hoofd smeet alsof het sneeuw was! Mijn laatste momenten in New York heb ik besteed met een wandeling in Greenwich village waar ik het huis ontdekte waar de friends wonen in het de serie –shocker- Friends. Hele leuke buurt trouwens, zouden ze in het echt niet kunnen betalen!

I ♥ NY. I♥ NY als het regent, I ♥ NY als mijn voeten zeer doen van het lopen omdat er zo veel te zien valt, I ♥ NY omdat er altijd wat gebeurt. Ik ga New York missen!

Ik heb deze week geen quotes, maar dingen die me happy maakten (de meeste zijn Mia-gerelateerd trouwens):

◊Mia die me tijdens de dramatische openingstonen van Phantom aanstoot en vraagt: ‘Jij gaat ook elke noot meezingen, toch?’
◊Mia en ik die analyseren waar de Phantom voor zou kunnen worden aangeklaagd (dubbele moord, bedreiging, stalking, ontvoering… zeker twee keer levenslang zonder uitzicht op vervroegde vrijlating).
◊Mia die zegt dat ze me gaat missen toen we afscheid namen op Times Square
◊Twee woorden: zingende bediening!