The Fun Continues…

Op dag 3 in Orlando Florida gingen we naar het tweede park van Universal Studios. Dit had andere attracties dan de eerste, zoals een Jurassic Park attractie die wat weg had van Fata Morgana in de Efteling, maar dan met ontsnapte dinosauriërs. En je werd er ook een stuk natter van dan van Fata Morgana. Verder was er een Spiderman attractie, waarin je weer een 3D bril op kreeg en in een karretje over de stad vloog en van hot naar her geslingerd werd. Dat zit fantastisch in elkaar, maar je wordt er goed misselijk van. Het hele gedeelte van het park dat als thema de boeken van Dr. Suess had, hebben we in zijn geheel overgeslagen: de (kinder)boeken van deze schrijver zijn in Nederland helemaal niet bekend. Wat verder wel erg gaaf was, was een live show over Sinbad de zeerover met echte gevechten en ontploffingen. Ook leuk was de attractie Poseidon's fury heel vet, waar beelden werden geprojecteerd op een gordijn van water. Maar natuurlijk kwam ik stiekem vooral voor het Harry Potter gedeelte: hier was Zweinstein en het nabijgelegen dorpje Zweinsveld nagebouwd. Ook hier was weer erg op de details gelet: toen ik naar de wc ging was de stem van Jammerende Jenny te horen, de geest die in de HP boeken en films rondspookt in de meisjeswc. Verder was de locomotief van de Zweinsteinexpress te zien. Als je hiervoor betaalde, kon je van het ene naar het andere park in een dag met de express, maar dat deden we natuurlijk niet. De live optredens waren van een koor van Zweinsteinstudenten en hun kikkers (!), die acapella liedjes van de films ten gehore brachten. Erg cool was ook een optreden van de studenten van Klammfels (Durmstrang in het Engels), die een stokkengevecht hielden, en studenten van Beauxbatons, twee andere toverscholen. Voor de mensen die zich lastig een beeld kunnen vormen waar ik het over heb: bekijk de vierde Harry Potterfilm nog eens, vooral het deel waar de twee scholen hun opwachting maken op Zweinstein! In tegenstelling tot het Harry Potter deel in het andere park, had deze meer attracties. Er was ook een hele vette achtbaan, die net als Joris en de Draak in de Efteling uit twee routes bestond. Je kon kiezen tussen een Chinese Vuurbal of een Hongaarse Hoornstaart. Een ander achtbaantje sloeg ik over omdat die me wat tam leek. De hoofdattractie was in het Zweinstein kasteel: een ritje op 'vliegende banken' die Hermelien had behekst. Zo vloog je over het terrein, langs de beukwilg, achter Harry aan op zijn bezemsteel. We werden bijna gepakt door een draak die Hagrid was kwijtgeraakt en kwamen oog in oog te staan met Dementors. Ik ben daar uiteindelijk twee keer ingeweest. Zelfs het wachten was vermakelijk: er hingen pratende schilderijen en vlak voor het instappen zat de sorteerhoed (die net echt leek!) de veiligheidsregels te herhalen. Verder was het leuk om in het dorpje Zweinsveld te lopen, met haar scheve schoorstenen en sneeuw op het dak (wat compleet niet paste bij het hete weer). Wederom waren er verder vooral winkeltjes met boeken, bezemstelen of toverstokken, en het cafe 'De Drie Bezemstelen'.

De laatste dag deden we het weer wat rustiger aan. Josien kijkt graag CSI, een misdaadserie. Dus leek het ons leuk om naar de ‘CSI Experience’ te gaan. We kregen een jasje aan waar CSI opstond, dus we zagen er al piekfijn uit om de drie moorden op te lossen. We bestudeerden eerst de crime scene en letten op details. Vervolgens konden we vezels analyseren en vertelde de patholoog-anatoom wat er uit de autopsie was gebleken. Zo losten we alle drie de moorden op. Criminelen, pas maar op!

Toen zat dit relatief korte tweede deel van mijn driedelige roadtrip erop en pakte ik het vliegtuig naar Fabulous Las Vegas! Vanuit daar had ik een 10-daagse roadtrip gepland met Matt, die ik tijdens het kanoën in Binghamton had ontmoet. Vegas is een even gestoorde stad als je vaak hoort in verhalen: letterlijk het eerste wat ik zag toen ik uit het vliegtuig stapte waren gokautomaten, daar had mijn moeder me al voor gewaarschuwd. Ook van de kleine kapelletjes waar je zomaar kan trouwen zaten er twee in elke straat. Ook op straat is er in Vegas overal wel iets te zien, zoals de vulkaan bij het Mirage hotel die elk half uur uitbarst. Eerst houdt de fontein op met stromen, begint er een ritmische muziek en dan begint de ‘lava’ metershoog te spuiten in combinatie met echt vuur. En net als je denkt dat het is afgelopen komt er op de koop toe met een gierend geluid een enorme vuurbal uit de vulkaan…en dan begint het water weer rustig te kabbelen en is de vulkaan weer uitgeraasd. Voor een half uur dan. Hotel New York New York heeft een achtbaan op het dak en het vrijheidsbeeld en New York’s bekendste gebouwen aan de voorkant waardoor ik even heimwee kreeg :). ’s Avonds gingen Matt en ik de Stratosphere op, een hoge toren in Vegas van waar we de hele stad konden overzien. Het bijzondere aan Vegas is dat het een duidelijke stadsgrenzen heeft. Het ligt midden in een woestijn, en voorbij de stadsgrens is het meteen pikdonker. Verder is er in de stad niet zo veel te beleven, alleen de Strip met alle grote hotels springt in het oog. Alle grote hotels zijn tegelijkertijd ook casino’s. Circus Circus heeft zelfs een circusshowtje. Een clown en een balanceeract. Het was vermakelijk, maar geen Cirque du Soleil, laten we het daar op houden.

Gelukkig kreeg ik ook nog de kans om even te eten in het restaurant met het beste concept van Amerika: de Cheesecake factory. Ik wacht met smart tot ze een filiaal in Nederland openen. De factory bevond zich vlak naast een fontein en we waren net op tijd om te zien hoe de fontein zich transformeerde en robotpoppen omhoog kwamen die het verhaal van Poseidon en de Val van Atlantis vertelden. Het is nooit saai in Las Vegas. Voor het Bellagio hotel ligt een grote vijver, waar elk kwartier onder een ander muziekje tientallen fonteinen voor een prachtig schouwspel zorgen. Nogmaals: Nooit saai in Vegas! Ik kwam voor het eerst in een Hard Rock Café (lekkere burgers en een flamboyante Argentijnse ober). De dag erop gingen we naar het Mob museum. Dat ging over, jawel, de Maffia. Tot zover cultuur in Vegas. Het was een erg leuk museum. We aten ook in een restaurant van Gordon Ramsay, de tv-kok die bekend staat om zijn enorme scheldpartijen. Ik was dus bereid om het op een schelden te zetten als het eten me niet beviel (weet jij ook eens hoe het voelt, Gordon!) maar dat bleek niet nodig: mijn hamburger met geitenkaas en de frietjes erbij waren het lekkerste wat ik ooit heb gegeten. Vanaf nu steekt elke andere burger er kleurloos bij af. Geen eten zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik zou naar Amerika emigreren om vaker zo’n burger te eten. Die burger heeft alle andere burgers voor mij voorgoed verpest. Afijn, je snapt het. De burger was erg lekker.

Matt wilde een ding heel graag doen in Vegas: naar een voorstelling van het beroemde Cirque du Soleil. Hij had goedkoop kaartjes geregeld op prima plaatsen en de show was erg indrukwekkend. Erg artistiek en mooi in elkaar gezet. De dag erna gingen we naar de Hoover dam (grootste dam in Amerika). We deden ook een tour door de binnenkant waar stroom wordt opgewekt. En een bezoekje aan Vegas is natuurlijk niet compleet zonder een bezoekje aan het Fabulous Las Vegas bord aan de rand van de stad!

Een ding wat ik graag wilde doen was naar een schietbaan. Matt had er eentje buiten Vegas gevonden waar we heengingen. We huurden een pistool, kochten kogels, moesten vervolgens een 8 minuten durend instructiefilmpje kijken over hoe je achter een rode streep moest blijven als er ‘cease fire’ werd geroepen, en dat was het. Zonnebril op (bescherming voor ogen) , oordoppen in (bescherming voor oren) en schieten maar. We hadden een 9mm en een .40 kaliber pistool en een man met een dik accent uit ‘Nashville, Tennessee’ hielp ons. De eerste keer dat ik de trekker overhaalde schrok ik van de kracht die erachter zat. En dat was nog het kleinste kaliber ook. Naast mij zat een meisje met een volautomatisch machinegeweer te knallen op een doel dat een heel stuk verderop lag. Mijn oordoppen waren niet genoeg om het gedreun buiten te houden, ik voelde het door mijn hele lichaam. De man uit Nashville vertelde heel luchtig dat het een familie-uitje was voor Amerikanen. In het weekend, lekker samen schieten. Bizar. Dit was vlak na de koelbloedige aanslag op Charlie Hebdo in Parijs, en dat maakte het extra beladen: ik kan me niet voorstellen dat je zo’n ding op een persoon richt en de trekker overhaalt… maar, in ieder geval: leuk om een keer gedaan te hebben. Je ziet tenslotte in films en series dat er heel wat afgeknald wordt, maar zo makkelijk gaat dat dus niet!