Fall foliage en nog meer trips

Yessss ik ga jullie spammen met foto’s en liefdesbetuigingen van New York! Het leuke aan wonen in New York State namelijk (afgezien van de fantastische stad Binghamton) is dat New York City redelijk dichtbij is. Dichterbij dan 8 uur vliegen in ieder geval. En ik heb mijn talent ontdekt om te slapen in bewegende voertuigen als auto’s en bussen, which is cool. Daardoor gaat de tijd sneller. In mijn vorige verslag kon je lezen hoe ik een dagtrip van had gemaakt, deze keer ging ik voor het betere werk: iets langer en was ik niet alleen maar met een ander Nederlands meisje dat hier ook studeert, Josien. Tussendoor zal je ook liefdesbetuigingen aantreffen over cheesecake. En gedetailleerde verslagen van mijn buitensporige inname van dit verrukkelijke product. Ik ben namelijk op een missie om zo veel mogelijk cheesecake te eten in mijn tijd hier en ik ben hard op weg om dit doel te verwezenlijken.

Twee weken terug was het Rosh Hashanah (Joods nieuwjaar, waarvoor iedereen vrij kreeg want op deze campus ben je of Joods, of Aziatisch, of Nederlandse uitwisselingsstudent) dus we hadden 5 aaneengeschakelde dagen vrij. Josien en ik gingen dus naar New York en op dag 1 hebben we vooral rondgelopen, want overal is wat te zien. We hebben Central Park doorkruist, waar ik door een groep straatacrobaten naar voren werd gehaald. Wat ze namelijk deden was over mensen heenspringen (hun eigen woorden: ‘You'll see black guys running, and this time not for the police!’ Ze hadden in ieder geval zelfspot). ‘Gelukkig’ had Josien het gefilmd dus zal ik ongetwijfeld nog eens in een filmpje verwerken hoe ik voor schut stond. Ach ja. Nadat een van de kerels over mij en twee andere vrouwen heen was gesprongen kon ik mijn weg vervolgen. We liepen over de Brooklyn Bridge en we zagen het World Trade Center memorial, vlak naast het nieuwe WTC. Je hoort natuurlijk veel over de gebeurtenis en iedereen kent de beelden, maar om te staan op de plek waar het allemaal echt is gebeurd… Erg indrukwekkend! Daar in de buurt lag Wall Street, dus we zochten nog even de bekende stier op en toen was de dag al voorbij.

Op dag numéro 2 zijn we lekker wezen struinen door Chinatown en Little Italy (de meest fantastische winkel zit in Little Italy: Christmas in New York. Die knalt je meteen in de kerstsfeer, ook al is de winkel het hele jaar open). Mijn Turkse suitmate was ook in NY met vriendinnen, dus met hen zijn we wezen lunchen. Nu is –voor mij althans- een van de beste aspecten van New York: Broadway. Bijna alle musicals die de wereld te bieden heeft spelen op een oppervlakte van een paar vierkante kilometer en zijn meer binnen handbereik dan ze ooit waren, toen ik op de bank in Utrecht zat te balen dat ik niet dichterbij woonde.
Op Times Square, onder de iconische rode trappen, zit een verkooppunt waar je musicaltickets kan kopen voor dezelfde dag, met tot 50% korting. Ik wil alles wat nu speelt zien, maar ik moest ergens beginnen dus ik koos de vrij nieuwe, relatief minder bekende musical If/Then. Ze verkopen alleen maar de best beschikbare plaatsen op dat moment, dus ik kocht ’s middags mijn ticket voor de avondshow en ik kreeg een plaats op de 3e rij toegewezen. Superplek natuurlijk, maar dat klinkt wel door in de prijs die je ervoor betaalt (zelfs met 40% korting, kun je nagaan!). Het was het compleet waard, want de hoofdrol in de musical wordt vertolkt door Idina Menzel, die je ongetwijfeld niet kent. Maar voor de Broadway fanaten en Disney nerds onder ons, zij origineerde de rol van Maureen in RENT, de rol van de groene heks Elphaba in Wicked, en ze was de stem van Elsa in de giga- mega- Disneyhit Frozen. Niet de minste dus. Wat naar een musical gaan op Broadway nog leuker maakt is het fenomeen van de stagedoor: na de show dromt iedereen naar buiten om te wachten op de acteurs, die na een poosje naar buiten komen om handtekeningen te zetten. Josien was niet meegeweest naar de show, dus zij stond ruim van tevoren klaar bij de stagedoor. Ik wist een plekje op de tweede rij te bemachtigen. Eerst kwam de mannelijke hoofdrolspeler naar buiten en leden van het orkest, en na een poosje kwam Idina naar buiten. En het goede nieuws is: Ik kreeg haar handtekening!

Op de derde dag gingen we iets doen wat natuurlijk niet kon uitblijven: een bezoekje aan Lady Liberty. Het was fantastisch zonnig weer, we werden als vee op de boot gedreven (inclusief medewerkers die stonden te roepen dat we moesten doorlopen) op weg naar het eiland waar het standbeeld op staat. Audiotourtje aan en genieten van de omgeving.
Tot zo ver onze dagen in New York. De komende twee dagen van de vakantie wilden we graag naar Washington. Logistiek was dat handiger, want de bussen vertrekken vanuit New York. En aangezien we daar al waren… plus, de Rosh Hashanah break is de langste vakantie die we voor de komende tijd zouden hebben, dus de keuze was snel gemaakt. Op weg dus naar Washington DC!

Dag 4 Washington: We huurden fietsen, want ik hou van fietsen. Je bent niet afhankelijk van het OV, het is makkelijk, het is goedkoop… In Washington kun je fietsen huren voor $7. Dat is niet veel, maar je hebt wel slechts een half uur om van A naar B te fietsen, dan ga je per half uur extra betalen. Bij de meeste bezienswaardigheden is wel een ‘afhaalpunt’, maar vaak was het toch een race tegen de klok. Lekker cruisen was er dus niet bij. We begonnen natuurlijk bij het witte huis. Dat is inderdaad wit, maar niet zo groot als ik dacht (misschien haalde ik het door de war met het gebouw van de Capitol. Ook wit.). Blijkbaar kan je daar alleen naar binnen als je maanden van tevoren door het consulaat wordt goedgekeurd… dat werd ‘m dus niet. Daarna liepen we langs een hele rits memorials voor bekende figuren en presidenten, waaronder het bekende Lincoln Memorial. Ook gingen we naar het Ford theater, waar deze zekere Lincoln werd neergeschoten en het huis aan de overkant van de straat waar hij vervolgens overleed. Er was een museum dat veel originele voorwerpen had, zoals het pistool waarmee hij werd doodgeschoten, de kleren die Lincoln aanhad die dag en het kussen waar zijn hoofd op rustte (inclusief roestkleurige vlekken… iew…).
Dag 2 in Washington was de laatste dag van onze trip. Josien en ik splitsten op. Ik ging terug naar het Ford theater want ik had de zaal zelf niet van de binnenkant kunnen zien omdat er geoefend werd. Het blijft natuurlijk een theater. Een snel bezoekje aan het American Indian museum en op naar de bus, om eerst 4,5 uur terug te rijden naar NY en van daaruit 4 uur in de bus naar Binghamton…

Het weekend daarna was de Amerikaanse Matt zo aardig om Josien en mij mee te vragen naar, grote verrassing… New York. 3 keer is scheepsrecht lijkt me. Hij liet ons eerst de buurt zien waar hij is opgegroeid in New Jersey, en we gingen naar de Cheesecake Factory! Weer iets afgestreept van mijn to-dolijst. We logeerden in het huis van zijn ouders, een schattig niet al te groot Amerikaans huis maar mét garage, zwembad en firepit. Ik kon in het bed van zijn zus slapen. De dag erna gingen we naar de City. Het regende, maar dat geeft de stad een bijzondere uitstraling. We zijn naar het Metropolitan Museum of Art geweest waar ik nog eens heen zal moeten, want wat is dat groot! En we liepen over de High Line, een oude spoorlijn door Manhatten die nu tot een wandelpad is gemaakt.

Hier hou ik het even bij voor nu. Om leuk af te sluiten nog een paar quotes van mijn Theaterleraar:
Tijdens het ontleden van een songtekst had hij het over hoe mensen in musicals soms het tegenovergestelde zingen dan wat ze bedoelen. Om zijn woorden kracht bij te zetten moest een van zijn leerling-assistenten, een meisje van mijn leeftijd uit een van mijn andere klassen, doen alsof ze het uitmaakte met hem. Vol drama, ze houdt tenslotte van acteren, ‘maakte ze het uit’ en stormde dramatisch de collegezaal uit. Waarop mijn leraar, die natuurlijk weer op tafel stond, bulderde:

‘I never liked you anyway Bitch! I liked your roommate better and I fucked your little sister!!’

Zijn punt was in ieder geval duidelijk.
Toen een paar lessen later een leerling het had over hormonen (hormones), zei hij: ‘You know how to make a whore moan’.

Om af te sluiten nog dit pareltje: Toen hij het had over de historische achtergrond van een bepaalde musical vertelde hij over het schrikbewind van de katholieke kerk: ‘They (catholics) would set people on fire while they were still alive… which hurts. It’s kind of like a sunburn… but worse’

Dat was het! Let ook op de bonusfoto’s van de herfst, want herfst is mooi. Ik hou van herfst.